Samen kom je verder

Pride, de hond van dominee Bettie Woord huppelt mij enthousiast tegemoet zodra de deur wordt opengedaan. Hij is niet alleen een vrolijke huisgenoot van haar en haar man Hessel, maar als blinde geleidehond ook steun en toeverlaat van de dominee. Want Bettie Woord is blind.

Zodra de koffie op tafel staat, wordt er overgeschakeld naar de enorme enthousiaste ontvangst in Laren. En dat nu de fase van “ontdekken” is aangebroken.Dat doet ze door met heel veel mensen kennis te maken. Afspraken met gemeenteleden, maar bijvoorbeeld ook een bezoek aan de scholen en kennismaking met de vrijwilligers die actief zijn binnen de kerk en het kulturhus. Haar agenda is gevuld!

“Het kan niet anders dat ik af en toe vergelijk met mijn vorige standplaats: een pioniersplek in Almere. Daar moest de gemeenschap worden opgebouwd. Er was meestal nog geen onderlinge band omdat veel mensen er nieuw kwamen wonen. Als predikant was ik erop gericht om mensen bij elkaar te brengen zodat er banden konden ontstaan. In Laren is die binding met elkaar een gegeven. Geworteld in de traditie van noaberschap. Hier probeer ik goed te begrijpen welke verbinding mensen met elkaar hebben. En hoe de gemeente en ik de binding met elkaar kunnen ondersteunen of daar waar nodig verstevigen. Zodat er niemand tussen de wal en het schip terecht komt. Voor Bettie Woord is “samen” de kern van haar geloof en dus ook van haar leven. ”Zelfs als het samen soms wat schuurt ontstaat er uiteindelijk glans. En ja, alleen gaat sneller, maar samen kom je verder”. Zegt onze nieuwe dominee met overtuiging in het haar stem.

Als concreet voorbeeld noemt ze de nog te starten “bel-lijn voor ouderen” Oudere mensen, die vanwege beperkingen niet meer zo mobiel zijn, kunnen elkaar regelmatig bellen om even bij te praten. Veel mensen uit deze generatie zijn opgegroeid met het gezegde “Niet klagen maar dragen”. Ze vragen zelden hulp; ook niet als ze zich bijvoorbeeld eenzaam voelen. Omdat het voor hen snel voelt als aandacht vragen. Telefonisch contact kan waardevol zijn en je houdt een oogje op elkaar.

Aan het einde van ons bezoekje komt nog aan de orde dat er een Welzijnscoach in Harfsen is. En niet Laren. De komende maanden gaat zij zich daarin verdiepen. En ze zet uiteraard haar kennismaking ook voort: “Het is fijn en zinvol om met mensen te mogen meelopen op hun levensweg” Dat maakt mijn werk zo waardevol!.

(tekst & foto: Hendrik Beelen)