In stilte het stiltecentrum van de kerk verzorgen

Veel dorpsgenoten passeren dagelijks de kerk. Iedereen kent het gebouw. Maar dat in het gebouw ook een stiltecentrum is, weet niet iedereen.

Al 188 jaar (1835) staat de kerk van Laren op de hoek van de Dorpsstraat en Verwoldseweg. De huidige kerk verving in 1835 een kapel die aan de Kloosterweg stond. In de zijgevel van de kerk bij de uitgang zijn oude stenen van de kapel als herinnering ingemetseld.

Het is een wonder dat de kerk er nog staat want in de tweede wereldoorlog werd in de nacht van 2 naar 3 april de pastorie naast de kerk in brand gestoken. Omdat in de pastorie munitie lag opgeslagen, veranderde het huis in een puinhoop en ook de kerk werd heel zwaar beschadigd. Na de bevrijding werd de kerk gerestaureerd en in 1949 kon de vernieuwde kerk weer in gebruik worden genomen.

In de loop van tijd werd het interieur van de kerk een aantal keren veranderd. In 2006, op initiatief van dominee Solkema, werd het opnieuw aangepast aan de eisen van die tijd.

Toen werd ook het stiltecentrum (toegankelijk via de grote kerkdeuren) ingericht. “Niet iedereen was meteen enthousiast. Er waren gemeenteleden die het teveel op een katholieke gewoonte vonden lijken” vertelt Derk Woestenenk. Derk is niet alleen koster van de kerk, hij is ook, samen met 10 vrijwilligers verantwoordelijk dat het stiltecentrum dagelijks toegankelijk is.

Het stiltecentrum is een ruimte, door een glazen wand verbonden met de kerk, waarin mensen even tot zichzelf kunnen komen. Er is een boom met de namen van de onlangs overledenen, een boek met de namen van alle mensen die overleden zijn, een boek waarin mensen wat kunnen schrijven. Men kan er ook genieten van het prachtig glas-in loodraam en natuurlijk een kaarsje branden.

Vanaf 2007 tot 2013 verzorgde Wim Beumer het stiltecentrum. Toen hij overleed, werd een kring van 10 personen gevormd die met elkaar in de vorm van weekdiensten het stiltecentrum beheren. De meeste mensen wonen vlak bij de kerk. ’s Ochtends openen de mensen van het Kulturhus het stiltecentrum en wordt de hoofdkaars aangestoken. De vrijwilligers zorgen ervoor dat er dagelijks verse kaarsjes staan en het gebouw ’s avonds wordt afgesloten. Derk Woestenenk coördineert sinds 2013 de kring van vrijwilligers. Zonder veel woorden eraan te wijden doet iedereen mee en wordt al 16 jaar in stilte met elkaar deze mooie plek verzorgd. Daar wordt een mens een beetje stil van!